Çfarë duhet të bëjë një prind kur fëmija fëmija i thotë se vuan nga bullizmi?

Së pari dhe më kryesorja është e rëndësishme të mbani në mend se është shumë e vështirë të flisni lirisht dhe hapur me prindërit për një djalë i cili është ngacmuar në shkollë nga shokët e tij. Nuk e kanë të lehtë t’i tregojnë nënës dhe babit se sa vuajnë, ata kanë turp, kanë frikë se çfarë mund të ndodhë nëse bëhen “spiun”, nuk duan t’u japin prindërve një mendim apo vuajtje, kanë frikë se nuk kuptohen dhe shohin se ata vuajnë dhe ndihen keq për këtë. Në atë moment ata nuk duhet të mendojnë se ndihma e prindërve është një problem, sepse roli i tyre është gjithashtu dhe mbi të gjitha t’i bëjë ata të ndihen mirë.

Gabimi që ndonjëherë bëjnë fëmijët është se ata mendojnë se është një gjendje kalimtare, e momentit, një lojë ngjitëse që do të ketë një fund. Për këtë arsye ata shpesh e gjejnë veten duke u përballur me prindërit edhe pas një kohe të gjatë, muajsh dhe në shumë raste, edhe vitesh, duke folur kur ata janë në prag të egërsimit.

Kur këto aspekte më të thella të ngacmimit njihen, është e domosdoshme që të rriturit të informohen dhe të jenë të përgatitur mirë për sinjalet potenciale që fëmija dërgon, madje edhe në mënyrë indirekte, ta njohë edhe nga qëndrime dhe sjellje të caktuara nëse ka diçka që ai nuk shkon në shkollë dhe nëse djali i tij ka një marrëdhënie të keqe me shokët e tij.

8 këshilla për të qenë efektivë dhe për të kuptuar se si të silleni kur fëmija thotë se është ngacmuar:

1. Dëgjoni empatikisht, duke vendosur veten në këpucët e tij.

Nëse fëmija beson dhe arrin të flasë, është e rëndësishme që historia e tij të dëgjohet në të gjitha detajet dhe aspektet. Vetëm në këtë mënyrë jeni në gjendje të kuptoni në detaje të gjitha dinamikat që janë krijuar me shokët dhe rëndësinë e situatës nga e cila vuajnë.

2. Kuptoni situatën dhe lëreni të flas deri në fund.

Mos ndërhyni menjëherë, fëmija juaj mban gjithçka brenda dhe për këtë arsye ai ka shumë nevojë për të folur dhe për t’u dëgjuar. Nuk ka nevojë për zgjidhje të menjëhershme, ka nevojë për mirëkuptim dhe përmbajtje dhe për të njohur problemin e tij.

3. Vëmendja ndaj reagimeve tuaja mund ta bëjë më të afërt.

Nuk duhet të kemi reagime të ekzagjeruara, as zemërim, as të bëhemi alarmant, por të transmetojmë siguri dhe besim. Ai tashmë po përjeton katastrofën e tij personale, mos ia shtoni më shumë shqetësimet, lehtësojeni atë duke i dhënë një rrugëdalje dhe një shpresë se e gjitha kjo së shpejti do të përfundojë.

4. Mos sulmoni, por mbrojeni.

Është e rëndësishme t’i thuash atij që të mos reagojë menjëherë ndaj provokimeve, sepse ajo që ata dëshirojnë është të marrin një reagim nga viktima. Ne duhet të shmangim situatat në të cilat mund të vendosemi në mes, në të cilën ne jemi në kontakt me të, sepse do ta ushqenim më shumë fenomenin.

5. Mos fshini gjurmët e bullizmit, ato janë një dokument i rëndësishëm.

Ju duhet t’u shpjegoni fëmijëve që të mos fshijnë gjurmët në rrjetet sociale ose bisedat dhe t’u informojnë për gjithçka që ndodh në mënyrë që të ndërhyni menjëherë dhe para se të ndodhë diçka më serioze. Është e rëndësishme të mos fshini mesazhet, postimet ose materialet personale që janë në internet që të ketë disa dëshmi dhe të kenë gjithnjë nën kontroll atë që po ndodh.

6. Mos bëni gabime në vlerësim.

Mos harroni se këto sjellje NUK kalojnë vetë dhe ndihma është e nevojshme, sepse ato tentojnë të radikalizohen. Shumë herë, në fakt, ekziston një gabim themelor i vlerësimit që na bën të mendojmë se mund të jenë djem dhe veprime të djemve dhe fshatarëve. Ju duhet të kuptoni pikëpamjen e fëmijës suaj, çfarë ndjen kur tallet, izolohet, margjinalizohet ose sulmohet, sepse për të nuk është lojë, por dhunë. Madje nganjëherë ata nuk tregojnë gjithçka në detaje, por vetëm një pjesë të asaj që po ndodh, kërkoni më tej, mos u ndalni vetëm në paraqitjet dhe shihni se çfarë fshehin ato fjalë sipërfaqësore.

7. Mësojini ata që të mos humbasin besimin në vetvete dhe tek njëri-tjetri.

Ju duhet t’i kushtoni vëmendje të veçantë sepse kur fëmijët janë pre e bullizmit ata humbasin vetëbesimin, nuk besojnë më në aftësitë e tyre, humbasin vlerën dhe vitalitetin e tyre. Për më tepër, është e domosdoshme që të krijohen përkrahje dhe përforcime për t’i bërë ata të ndjehen plotësisht të humbur dhe të vetëm. Megjithëse është vështirë të besohet ende tek të tjerët pas asaj që vuajnë, është e rëndësishme që fëmija të kuptojë se ata nuk duhet të mbyllen plotësisht në botën e tyre, përndryshe do të ishte sikur të vazhdonte t’u jepte atë që dëshironin atyre që donin ta shihnin të vuante. Është e rëndësishme të rifilloni marrëdhënie me të tjerët, të mos qëndroni në shtëpi dhe mbi të gjitha të rifilloni të jetoni bukurinë e të qënit me të tjerët, sepse edhe nëse jeni dhunuar padrejtësisht, jo të gjithë janë të këqij dhe të dhunshëm, ka edhe shumë djem të mirë dhe pozitivë, tek të cilët mund të mbështeten.

8. Luftoni frikën e fëmijës suaj, për të shkuar në shkollë.

Shpesh ata nuk gjejnë më kënaqësi dhe dëshirë për të shkuar në shkollë. Ata janë të shtypur nga ankthet dhe frika. Ju duhet t’i mbështesni ata dhe t’i bindni se po bëni gjithçka të mundshme për t’i ndihmuar dhe se shkolla është informuar dhe po përpiqet ta zgjidhë problemin sa më shpejt që të jetë e mundur. Ndërkohë ju duhet ta bëni atë të kuptojë se ata nuk duhet të shtypen nga negativiteti i këtyre mendimeve, sepse përndryshe rrezikojnë të sëmuren edhe kur asgjë nuk ndodh. Ne duhet të luftojmë dhe të rimarrim forcën për të fituar sepse ekziston një zgjidhje dhe ne mund të dalim nga e gjithë kjo, ne kurrë nuk duhet ta humbim shpresën.

Fëmija duhet të dijë se prindërit janë të parët dhe janë të gatshëm të luftojnë përkrah tij. Vetëm atëherë ata do të flasin me ta për gjithçka dhe do të jenë të sigurt se çfarëdo që t’ju ndodhë ata do ta dinë.

Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / www.adolescienza.it