Të qenit prind, të qenit çift: si të pajtohemi?

Të bëhesh prind mund të çojë në një kthesë të papritur të çiftit, i cili duhet të përshtatet me situatën e re. Çelësi është të qëndrosh nën kontroll dhe të mos mbingarkohesh. Të jesh prind për disa njerëz është një përvojë e pabesueshme, por kjo nuk i përjashton ata nga stresi. Të gjitha ngjarjet që përfshijnë ndryshime të mëdha në stilin e jetës, ndonjëherë edhe përtej burimeve tona, janë një burim stresi.

Stresi për atësinë ose amësinë në vetvete nuk është i keq, por kërkon punë dhe një çmim të vogël për t’u paguar. Çifti duhet të bëhet një ekip, të punojë krah për krah për të shijuar plotësisht gjithçka që ofron familja.

Është e pashmangshme, të bëhesh prind mund të ndryshojë vetëm dinamikën e çiftit. Pothuajse çdo aspekt i jetës preket në një mënyrë radikale, duke filluar me kohën e lirë që secili prej të dyve mund t’i kushtonte më parë vetes. Dhe nëse nuk ka kohë të lirë për veten, do të jetë e vështirë të gjendet për çiftin. Komunikimi ndonjëherë tenton të ulet, ashtu si argëtimi. Papritmas ndjenja e të ndjerit më shumë “bashkëpunëtorë” sesa një partner mund të godasë në mënyrë të dhimbshme, dhe ky mendim është i vështirë të pranohet. E rëndësishme është të konsiderojmë se kjo është një situatë e përkohshme, e pa destinuar të zgjasë përgjithmonë. Është e vërtetë që jeta, siç e njihnim, nuk do të jetë më e njëjta, qoftë individuale apo si çift: fëmijët bëhen përparësia kryesore, madje edhe mbi veten tonë. Por është gjithashtu e vërtetë që, ndërsa fëmijët rriten, puna zvogëlohet dhe ne gradualisht rimarrim posedimin e kohës sonë, hobeve, marrëdhënieve ndërpersonale, veçanërisht si çift.

Çfarë ndodh me çiftin kur lind foshnja?

Çdoherë që afrohet një ngjarje e rëndësishme në jetën tonë, gjëja më e mirë për të bërë është të jesh realist. Në këtë mënyrë do të jemi të gatshëm të përballemi me ndryshimin. Kjo nuk do të thotë të shqetësoheni, përkundrazi të qëndroni me këmbë në tokë pa u rrëmbyer nga një ide tepër romantike e amësisë ose atësisë. Gjëja e parë që duhet të presim nga prindërit e rinj është një tronditje e vogël emocionale. Kjo tronditje përbëhet nga emocione të ndryshme, pozitive (të tilla si euforia, ndjenja e të qenit i dashuruar vazhdimisht, bashkimi familjar) dhe ato më pak pozitive (konfuzion, trishtim, ankth, etj.). Me kalimin e kohës, çifti përshtatet me situatën e re. Në muajt e parë, natyrisht, është e nevojshme të menaxhoni të papriturat: dhimbjet e barkut të foshnjës, të qarat e paqëndrueshme, netët pa gjumë dhe gjumi i prapambetur, duke u shqetësuar nëse shton peshë apo jo, nëse sëmuret… Këto situata, të cilat janë plotësisht normale, mund ta destabilizojnë çiftin.

Ankthi i gjeneruar nga e papritura, së bashku me lodhjen dhe mungesën e kohës për të kaluar së bashku, për t’u argëtuar ose biseduar, mund ta bëjnë çiftin të lëkundet. Rreziku është ai i fillimit të një sërë diskutimesh ose që njëri nga të dy të bëhet i pakapshëm, duke e lënë të gjithë përgjegjësinë në duart e tjetrit. Është mirë të dihet se kjo situatë nuk do të zgjasë. Të qenit i vetëdijshëm na lejon të ushtrojmë vetëkontroll më të madh në momente krize, duke parandaluar vendime ose sjellje “të nxehta” për të cilat mund të pendohemi. Pak nga pak, kur gjithçka të kanalizohet mirë dhe të kemi kapërcyer fazat e para të vështira, familja do të konsolidohet dhe çifti do të bëhet gradualisht më i fortë.

Çfarë mund të bëjmë për të ndihmuar çiftin?

Për të kaluar fazën e parë, mbani mend disa udhëzime për ta jetuar më mirë prindërimin dhe pa e bërë jetën në çift të vuajë. Mos harroni: ajo që po ju ndodh është normale dhe u ndodh të gjithëve. Kjo pikë është thelbësore. Nuk duhet ta idealizojmë mëmësinë dhe atësinë si një shtrat me trëndafila ose vend të çudirave, sepse nuk janë. Mos u mashtroni nga reklamat idilike që shfaqin nëna dhe baballarë të buzëqeshur duke ndryshuar pelenat e foshnjës. Realiteti nuk është i tillë, ose të paktën jo plotësisht. Të jesh prind përfshin momente të lehta dhe të komplikuara; të dyja janë normale dhe pjesë e procesit. Është e nevojshme të dini se si të shijoni momente ëmbëlsie, por edhe të merrni frenat në çaste krize.

Të jesh prind është përgjithmonë, por kjo situatë është e përkohshme. Ndoshta do të ndiheni nostalgjik për jetën në çift, por është e rëndësishme të dini se kjo situatë është kalimtare. Ju do të keni përgjithmonë rolin e babait dhe nënës, por pasi të kaloni tronditjen fillestare, do të përshtateni me situatën e re. Një jetë e re do të fillojë. Lëreni tjetrin të pushojë. Kjo është një tjetër pikë thelbësore për çdo qenie njerëzore. Ata që nuk flenë ose pushojnë, shpejt do ta gjejnë veten të rraskapitur, me rrezikun e sëmundjes.

Nuk mund t’i ndiqni plotësisht fëmijët tuaj nëse nuk jeni të çlodhur, të shëndetshëm dhe me humor të mirë. Çifti duhet të vetëorganizohet: njëri kujdeset me radhë për fëmijën, ndërsa tjetri fle ose thjesht pushon. Të paktën një ditë në javë duhet t’i kushtohet çiftit. Merrni ndihmë nga një kujdestare fëmijësh, xhaxhallarë, gjyshër, një bibliotekë lodrash… Qëllimi është të çlironi mendjen tuaj dhe të kryeni aktivitete alternative ndaj prindërimit.

Mos e izoloni veten! Është po aq e rëndësishme të mos humbasësh kontaktin me miqtë. Mbështetja sociale është një qetësues i fuqishëm i stresit. Mbani një rutinë të shëndetshme. Ajo nuk është e nevojshme vetëm për fëmijët, por edhe për të rriturit. Ndihmon për të mbajtur familjen në rregull dhe për të krijuar hapësirë për çiftin. Është e shëndetshme që fëmijët të hanë gjithmonë në të njëjtën kohë dhe vend, të lahen para gjumit ose të flenë herët. Sapo të bien në gjumë, çifti mund të gjejë ende kohë për të biseduar, për të parë një film, ose thjesht për të qëndruar bashkë. Të bëhesh prind përfshin një numër ndryshimesh të rëndësishme.

Sapo të kapërcehet “tërmeti” fillestar, çifti forcohet, organizohet dhe do të fillojë të shijojë kohën e familjes, kohë e cila, nga ana tjetër, është aspekti i mrekullueshëm i të qenit prind.

/Revista Psikologji