E la nënën në shtëpinë e pleqve, kur shkoi ta taķojë, ajo i tha diçķa që e la pa fjalë

Një ditë mori një telefonatë nga shtëpia e të moshuarve dhe i kërkojnë që të vijë sa ma shpejt pasi nëna e tij po jepte shpirt. Djali i nxituar shpejtoi për takimin e fundit me nënën e tij, i’u afrua afër për të dëgjuar fjalët dhe dëshirat e saj të fundit, e pyeti nënën nëse kishte ndonjë dëshirë të fundit.

Tha: Po, biri im.. të lutem pajise shtëpinë e të moshuarve me freskues sepse bën shumë nxehtë, e këtu nuk ka, po ashtu pajise me frigorifer dhe ushqime, sepse shumë netë kam fjetur e uritur. Djali i mërzitur i drejtohet nënës e cila e jepte amanetin e fundit: Nënë po pse nuk ma ke thënë këtë më parë e po ma thua tani?

Tha: Biri im, unë durova pa freskuese e pa frigorifer, por më dhimbsesh ti sepse nuk je mësuar të jetosh pa to dhe do ta kesh shumë vështirë kur fëmijët e tu do të sjellin këtu.