Prindërit iu përkushtuan djalit me autizëm, Regisa: Ndihesha xheloze, merrja dashuri vetëm 10 minuta në darkë
Regisa ka një vëlla 5 vite më të madh, Nikon, i cili është diagnostikuar me autizëm. Vëllai i saj ka kërkuar gjithnjë vëmendjen maksimale jo vetëm të Regisës, por edhe të prindërve. 17-vjeçarja thotë në “Ka Një Mesazh Për Ty” në “E diela shqiptare” në Tv Klan se për shkak të pamundësive të kohës për trajtimin e fëmijëve me spektrin e autizmit, prindërit i ishin përkushtuar tërësisht djalit. Kjo shkaktonte xhelozi te Regisa, një dëshirë të etur për pak më shumë kohë e dashuri për të dhe jo vetëm 10 minuta në mbrëmje.
Regisa: Duke qenë se një fëmijë me autizëm kërkon shumë vëmendje, kërkon shumë kohë, kërkon shumë përkushtim që ai të ecë përpara dhe të fillojë të bëhet i pavarur se kjo është ëndrra e çdo prindi nëse ka një fëmijë me spektrin e autizmit, normale që prindërit e mi merreshin gjithë kohës me vëllain, e stimulonin, i mësonin gjëra dhe…
Ardit Gjebrea: Më fal pak, po cili është problemi që ka vëllai më shumë?
Regisa: Vëllai tani është 98% normal dhe është i pavarur dhe kjo është falë punës së mamit. Mami merrej gjithë kohës me vëllain dhe babi duhet të punonte patjetër sepse mami iu përkushtua e gjitha vëllait dhe unë e merrja si të themi atë dashurinë 10 minuta në darkë sepse ishin të lodhur dhe kur e shtrinin Nikon për gjumë, vinin tek unë, bisedonim 10 minuta dhe ata shtriheshin sepse kishin nevojë për pushim për ditën e nesërme që të fillonin më fuqishëm për të ecur Niko përpara.
Me kohën, Regisa kuptoi se në të vërtetë gjithçka ishte për të mirën e Nikos, i cili sot është i pavarur dhe ka një rutinë ditore të tij, të cilën e ndjek pa ndihmën e askujt.
Regisa: Xhelozia ka qenë në fakt, edhe deri vonë. Thosha po pse Niko duhet të ishte me ata më shumë, pse unë duhet të jem më pak, pastaj e kuptova që duhet të ishte për të mirën e atij, për pjesën e shpirtit tim që e dua pafund vëllain. E kuptova që ishte për të mirën e tij dhe u bëra si të themi, krahu i djathtë i mamit, ndihmesa e saj sepse e shikoja sa lodhej ajo dhe sa e rraskapitur ishte në darkë. Pavarësisht fjalëve që dëgjonte gjatë ditës që në atë kohë nuk është se kishte edhe aq shumë mundësi për fëmijët me spektrin e autizmit dhe duhet t’i krijonte vetë, duhet t’i bënte vetë.
