Bijë, nuk mundesh ta ndryshosh burrin, nëse nuk është i mirë para martesës, nuk do të jetë kurrë!

Bijë, nëse nuk di si të të dojë tani, nuk di te dojë as kur të martoheni! Unë gjatë gjithë jetës sime jam dukur e përsosur, por kurrë nuk jam ndier në atë mënyrë “.

E gjithë jeta ime ka qenë imazhi dhe mundësia e një gruaje perfekte. Zonjë në kuptimin e vërtetë të fjalës, por edhe një shtëpiake në kuptimin e vërtetë të fjalës.

Shtëpia e saj ishte gjithmonë e pastërt, ajo kishte drekën më të shijshme të gatuar të produkteve të freskëta, të cilat ajo blente çdo ditë nga një treg aty pranë. Gjithmonë kishte supë, sallata dhe ëmbëlsirë për t’u shërbyer.

Nga ana tjetër, ju nuk mund ta shihni pa një hairstyle të përsosur. Gjithmonë e veshur me xhaketen e saj të preferuar, ajo është një grua e brezit të vjetër dhe vishte këmisha mëndafshi. Ajo e donte klasikën dhe me ndihmën e disa rregullave të saj unike të modës, ajo gjithmonë dukej e përsosur.

Fëmijët u zhdu kën,sejcili ndoqi rrugen e vet, dhe pleqëria e saj ishte në harmoni me të zgjedhurin e zemrës së saj, me të cilën ka qenë për 47 vjet.

Unë gjithmonë pyesja veten se si nuk do të isha kurrë gjysma e gruas që është. Duhet shumë punë e vështirë për të qenë nëna, gruaja, amvise dhe karrieriste e përsosur në të njëjtën kohë.

Vazhdimisht me hundën e tij deri në retë, por jo i ekzagjeruar ajo ecte në një mënyrë krenare dhe dinjitoze që kur e njihja. Por së fundmi nuk e di nga erdhi dhe si më goditi emocionalisht.

Po vinja të shtrëngoja sytë dhe veshët. Nuk mund ta besoja që gruaja e përsosur tani para meje aq e lën duar dhe aq e prekshme më tregoi për të gjitha mundimet e saj.

Ajo më thotë se si mjeku i saj e këshilloi të pushonte për shkak të problemeve serioze shëndetësore, dhe ajo i tha: “Si mund të gënjej një mjek, si kur jam martuar me një burrë që nuk më ka dhënë paqe për 47 vjet? Më duhet të tund vazhdimisht kokën, duke u pajtuar me qëndrimet që nuk janë të miat, apo afër meje, vetëm për të mos zgjuar bishën në të.

Temperam enti i keq i tij është një makth nga dita ime e parë e martesës. Duket e gabuar të mendoja që unë kam fuqinë ta ndryshoj, se dashuria ime ka fuqinë ta ndryshoj atë.

Keqkuptimi ynë më i madh për ne gratë është që pasi të martohemi do të jemi në gjendje ta zbusim apo ta ndrzshojmë atë.

Unë kam fjetur me të gjithë jetën time dhe jam zgjuar me një dozë frike për të parë se çfarë dite do të ketë ai sot, nëse ai do të fillojë të bërtasë pa arsye dhe të më shërbejë gjithë zhgënjimin e tij. Doktor ai është i tmerrshëm, nuk kam paqe dhe prandaj nuk kam shëndet. Unë jam 67 vjeç, por në anën time të pasme kam 115 vera dhe dimra vetë.

Kam shpenzuar tërë energjinë time për të krijuar iluzionin se martesa jonë është e lumtur, se jam e lumtur me të. Kam qeshur para njerëzve ndërsa për të isha thesi i boksit. Çdo ditë negativizëm, çdo ditë abuzim psikologjik.

Dhe me vite mendova se kisha mësuar të jetoja si kjo, por tani në 67 e kuptoj që akoma më dhe mb të marr një burrë që nuk di me të vërtetë të më dojë, “më thotë ajo me një zë të lëkundur të historisë së saj për gruan, për gruan që mendova se ishte problemi më i madh në jetën e saj, çfarë ngjyre të vishte një çantë, dhe ajo shpërtheu përpara mjekut, një i huaj që i shpalosi zemren përpara tij.

E shoh me lot në sy ajo thotë:

“Mos jini të gabuar si unë, ju lutemi mos merrni një burrë me mendimin se do të keni sukses ta ndryshoni atë. Nëse nuk jeni mjaft mirë tani, më besoni që nuk do të jeni kurrë.

Unë të dua si bijë, nuk dua që ti të mundohesh gjithë jetën time dhe të pyes veten po sikur të luash ndryshe, çka nëse nuk e dëgjon me çdo kusht zemrën tënde dhe me vetëdije shkon kundër asaj që mendja jote po bërtiste – se ai të doje nuk di “

Share With:
Translate »
3303 Views